About Eddy
Beelden, tekeningen en dans is een troost en ontwikkeling van elk stadium van het leven voor mij. Dat betekent voor mij kunst te verbeelden.
His journey
Beweging en dans ontdekte ik al vroeg en raakt me nog steeds. Op de Montessorischool kregen wij muziekles en mocht je met je ogen dicht dansen.
Later kwam ik in contact met moderne dans via Paulien de Groot die bij Martha Graham had gedanst en ging ik in haar studio tekenen toen ik 14 jaar was.
Tijdens mijn studie 7 jaar aan de Rijksacademie in Amsterdam hield ik niet van de pose en liet mijn model bewegen (beïnvloed door Rodin die modellen liet lopen door het atelier) toen ik een eigen studio kreeg (5 jaar) op de academie. Dat was uniek omdat studenten allemaal hun eigen ontwikkeling konden volgen en was zeker daarin niet enkel een klassieke opleiding. Ook kreeg je het begrip van architectuur en beeldhouwkunst en de arabesk die generaties worden doorgegeven.
.
Dat roept ook verzet op. Het past niet in een bank of men is bang voor vrienden die dat zien in hun huis. Vooral de tekeningen van de danser en zelfportret riepen reacties op. Maar belangrijk is het voor mij om niet meer als een voyeur te zijn maar kwetsbaar aanwezig gelijkwaardig te zijn op de tekening als geheel met je danser waarin je samen opgaat in de muziek.
Inspired by dance, beauty and Golden Ratio
Sensualiteit en beeldhouwen zijn bij elkaar voor mij. Mijn studies bij de Khajuraho tempels in India leerden dat. Mijn grootste ontdekking daar was dat liefde leesbaar was in het beeld en los staat van wat je presteert.
In mijn workshops probeer ik dat ook over te brengen.
Erotica is ook meer een daad, dat streef ik niet na in het werk en is weinig interessant, behalve als je het samen wil delen. Maar voor het creëren is het meer sensualiteit en veel mooier om uit te beelden.
Het is meer wat daarvoor zich afspeelt; de schoonheid, de liefde in een gebaar, de troost, het openstellen en de kwetsbaarheid te verbeelden. Hoe weinig zien we dat.
Life’s work
Pina Bausch ontmoette ik in 1979 in Wuppertal en ging daar tekenen. De emoties in de dans kwamen nog dichterbij en als een herkenning ging dat door me heen en veranderde daardoor mijn manier van werken.
Niets was méér nodig in een tijd van commercie over seksualiteit. Ongewild is mijn hele leven een strijd geweest om sensualiteit te laten zien in beelden die appelleren op onze vrijheid ( Spanje monument) en op openbare plekken als beeld gewoon te laten worden ( metro Rotterdam). Ook de 2 vrouwenfiguren die de elementen verbeelden.(borg Verhildersum).
Het samenwerken met dansers en muziek is een emotie die mijn denken stopt en soms een diepere laag van je gevoel laat zien.
Dit later om te zetten in een beeld en de ruimtelijke werking met de omgeving te verbinden is de uitdaging. Hierdoor leer ik juist de abstracte waarden en geometrie te verdiepen en niet enkel door het nabootsen of een verhaal te maken.
Nu zijn er zelfs musea die erotiek en naakten weg willen halen.
Als je je daarin verdiept zie je dat het altijd gepaard gaat met onderdrukking in elke tijd dat er censuur is. Het internet heeft veel goeds maar ook het verlies van vrijheid.
Cultuur is onze spiegel, hoe arm is de tijd wanneer dat niet herkend wordt.
In 2019 werkte ik 6 maanden met Toer van Schayk, een gerenommeerd danser en choreograaf, 82 jaar. Hij kwam 2 dagen in de week naar mijn atelier en bewoog dan 4 uur (per dag). Ik maakte vele tekeningen en een meer dan levensgrote buste. Wat een bijzondere gebeurtenis van twee oude mannen die met weinig al een expressie kunnen aangeven, wat een essentie is. Dan is dans een heel leven van een ontwikkeling van elk stadium in je leven wat voor mij kunst is en geen prestatie.